Onvoor-waardelijke liefde overwint alles

Frits Philips is al jarenlang een inspirerende mentor voor Jeroen. Met meerdere coaches samen geven ze ook workshops Innergame. Vandaag interview ik Frits over zijn kijk op en ervaringen met Flow.

Frits, ik val maar direct met de deur in huis. Wat betekent ‘in flow zijn’ voor jou?

Frits sluit zijn ogen om het antwoord: ‘volstrekt en volledig in het nu zijn’, tot zich te laten komen. Terwijl hij zijn ogen weer langzaam opent, vertelt hij verder: ‘tijdens gesprekken ontstaat flow als ik niets invul over wat er staat te gebeuren en plezier vooropstel. Ik ben tijdens gesprekken redelijk goed geworden in het niet focussen op mijn eigen gedachtes waardoor ik in staat blijf waardevrij waar te nemen, een kunst die op zielsniveau verbindt en zoveel verder reikt dan onze ‘normale’ communicatie waarin we slechts het gesproken woord absorberen en daar vanuit ons ego zo snel mogelijk op willen reageren’.

In coachgesprekken vertrouw ik er volledig op dat het proces mij samen met de ander wel naar zijn of haar waarheid leidt. Ik hoef niets te weten. Sterker nog, het zou arrogant zijn als ik denk het wel even te weten voor jou. Samen in flow zijn gaat over allebei je dieperliggende eigen wijsheid aanboren en van daaruit verbinden en communiceren. Dan is er ruimte om oplossingen in onszelf te laten ontstaan in plaats van advies te geven aan elkaar.

Ik denk in je woorden ook te horen dat als je in flow bent je ego vanzelf geen rol speelt zodat er, in overgave, een veel groter potentieel vanzelf door jou heen stroomt. Klopt dat?

 Ja, dat heb je heel goed tussen de woorden door opgevangen. Als ik in een gesprek als het ware in de waardevrije stand verdwijn, dan word ik een energetisch doorgeefluik voor potentiële mogelijkheden. De intentie die ik altijd helder voor ogen heb, is dat ik wil faciliteren. Als mensen me een tijd later bedanken omdat het gesprek zoveel voor ze betekent heeft, dan weet ik zelden nog wat er door mij heen gesproken is.

Zo ontstaan er wonderen in de vorm van zeer verhelderende perceptieverschuivingen. Ieder gesprek voelt voor mij als een groot cadeau. Omdat ik zelf, als toegift, regelmatig een eye-opener in de schoot geworpen krijg, vraag ik me af wie er nu het meeste baat bij de gesprekken heeft.

Één van die wonderen ontstond een keer in een restaurant. Ik zag een dronken man naar buiten lopen en in zijn auto stappen. Ik merkte dat ik zonder aarzeling opstond, naar de auto liep, op het raampje tikte en zodra die naar beneden was, zei: ‘het gaat me natuurlijk niets aan. Maar ik moet er niet aan denken dat u nu een keuze maakt waar u later spijt van heeft’. De man stapte direct uit zijn auto en vertelde dat hij zichzelf zo had laten gaan omdat hij ging scheiden en bang was om zijn dochters van 5 en 7 nooit meer te zien. Na deze mededeling liep hij weer mee naar binnen, bestelde koffie en boekte een hotelkamer. Afscheid nam ik, na een gesprek later op de avond, met de volgende woorden: ‘ik hoef niet te weten wat juist is voor jou, maar ik weet zeker dat jij het weet’.

In mijn yogalessen merkte ik regelmatig dat wat ik tegen anderen vertelde, eigenlijk alles met mezelf te maken had. Herken jij dat ook?

Jazeker. Onlangs, tijdens een golfles met mijn pro Marcella, vertelde ik dat ik die week drie keer hetzelfde verhaal tegen anderen had verteld. Namelijk dat een bloem niet harder gaat groeien door eraan te trekken. Om zich te openen, heeft ze de aarde nodig van de eigen ervaring, het water van het proces en het licht van de liefdevolle aandacht. ‘Zou dit verhaal iets over mezelf te vertellen hebben?’ vroeg ik aan Marcella. Heel droog antwoordde ze direct: ‘ja, het leven is één grote spiegel’.

Op dit moment tijdens ons interview schiet Frits plotseling vol. We vallen samen even in de stilte en voelen ons diep verbonden ook al is hij in Nederland en ik in Spanje. Oprecht nieuwsgierig vraag ik wat de emotie was. ‘Nou, lief mens, als mijn ziel zindert dan huilt mijn lichaam, in dit geval van dankbaarheid. Ik sta dan in diepe verbinding met mijn bewustzijn, met dat wat ik werkelijk ben en waar geen woorden aan te geven zijn’. Blij met dit intermezzo gaan we met verrijkte harten verder met het interview.

Frits, heb je enig idee welke spiegel je met je eigen verhaal voorgehouden kreeg?

Ik voel me met knikkende knieën weer in mijn kinderschoenen staan omdat er ideeën zijn om een boek te gaan schrijven. Het begon allemaal doordat mijn oudste kleindochter aan me vroeg ik een brief wilde schrijven aan mijn achterkleinkind. ‘Is dit jouw manier om me te vertellen dat je zwanger bent?’, vroeg ik haar. Nee, maar het lijkt me zo waardevol dat ze je in de toekomst wel leert kennen. Na een flinke incubatietijd begon ik op een regenachtige zondagmiddag te schrijven en werd de brief binnen anderhalf uur geboren.

De korte context van de brief is: ‘Houdt onvoorwaardelijk van jezelf. Dat maakt je vrij in je keuzes. Leer je bezieling en je talenten kennen zodat je de wereld waardevoller achterlaat dan je haar aantrof. Communiceer geweldloos zodat je het vermogen hebt situaties positief te beïnvloeden en richt je in spirituele zin primair op Zijn zodat zingevende manifestatie moeiteloos ontstaat.

Een week later vertelde ik Michel en Jeroen over de thema’s in de brief. Hun reactie was direct: ‘misschien is dit niet alleen interessant voor je achterkleinkind’. En zo was het zaadje voor een boek geplant.

Met een mix van onzekerheid, opwinding en plezier ben ik nu alle mogelijkheden voor dit nieuwe avontuur, wat me in een behoorlijke stretchzone heeft gebracht, aan het onderzoeken. Op iedere leeftijd, maar zeker op die van mij, is het echter belangrijk om niet te lang in de comfort zone te hangen, dan wordt het een dooie boel. Deze uitdaging zorgt voor leven in de brouwerij! Laat ik alleen niet te hard aan deze bloem willen trekken. Dat stagneert absoluut de flow om dit boek in z’n eigen tempo te laten groeien en bloeien.

Nu je zo mooi aangeeft dat ergens aan trekken een saboteur is van flow. Kun je nog meer flow saboteurs benoemen?

‘Onze verslaving aan denken’, volgt er als resoluut antwoord. En het niet durven vertrouwen op de wijsheid van het leven zelf. Zijn deze twee ondermijners aanwezig dan willen we de zaak controleren en komt er een paradox tevoorschijn over beheersbaarheid. Het slechte nieuws is dat beheersing van het leven niet mogelijk is. Het goede nieuws is dat dit ook niet hoeft. Ieder proces stuurt zichzelf op wonderlijke wijze als wij het toestaan.

Het golfspel leert mij op bedroevende wijze overigens ook alles over flow saboteurs. Ook al kan ik in gesprekken mijn denken zo mooi parkeren. Tijdens het willen swingen van een bal komt er spanning en zit opeens de tribune in mijn hoofd vol met verstorende stemmen. Pas vroeg ik hierover advies aan Marcella en ze gaf me de tip om tijdens de hele swing te neuriën. En ja hoor. Dat helpt. Ik kan je zeggen, dat is uitermate vernederend voor het ego én mijn intellect. Gelukkig helpt een gezonde dosis zelfspot me ook om snel weer te relativeren. ‘Hier zit een coach die zichzelf niet kan helpen. What to do?’, zegt Frits met zo’n aanstekelijke grijns op z’n gezicht dat we samen in een bevrijdende lach uitbarsten.

Naast de flow aanjagers die je al genoemd hebt. Is er voor jou nog meer belangrijk om de flow-staat te bereiken?

‘Onvoorwaardelijke liefde naar mezelf en naar de ander’, is het antwoord dat weer zonder aarzeling volgt. Dit betekent ook je schaduw volledig omarmen en je zelfbeleefde kwetsbaarheid tonen. Met ontwapende harten kunnen we elkaar dan, zonder maskers, werkelijk ontmoeten.

Ik ben opgevoed in een cultuur waar het helemaal niet gebruikelijk was om ontroering, machteloosheid en alle andere aspecten van het leven gewoon te tonen. Van mijn vader kwam ooit het advies om bij het op voelen komen van tranen, hardop tegen mezelf ‘appelmoes’ te blijven zeggen, tot het gevoel over was. Gelukkig hoefde ik met dit ongevraagde advies niets te doen.

Na het scheiden van mijn eerste vrouw was een bevriend stel waar ik intens veel van hield ontzettend pissig op mij. Zij waren voor mij echter zo dierbaar dat ik ze niet los wilde laten. Ik bleef ze trouw bezoeken en zei iedere keer tegen ze: ‘okay, schiet maar’. Na een tijdje bouwde de heftigheid zich af en openden zij hun armen. Onvoorwaardelijke liefde overwint alles, altijd. Die vriendschap bloeit nu als nooit tevoren.

Onvoorwaardelijke liefde die alles overwint, wat kunnen we daar in brede zin mee in de huidige tijd?

In een gepolariseerde situatie doe ik altijd mijn best om met de ander mee te bewegen en geen negatief oordeel te hebben. Dan ontstaat er ruimte om aan problem solving te beginnen.

Om onvoorwaardelijke liefde een kans te geven is het noodzakelijk dat we individueel onze binnenwereld verschonen van angst en oordelen tot we innerlijke vrede bereiken. Als ik de vrede niet in mezelf voel, kan ik die ook niet uitdragen naar buiten.

Een nieuwe wereld begint daarom bij mijzelf. De basis is altijd liefde, dankbaarheid, vertrouwen, vreugde, plezier, humor en zelfspot! Dan kom ik in de hoogste, energetische trilling waarop ik vanuit mijn stille kern, moeiteloos en met vreugde kan verbinden en manifesteren.

Het is mijn missie om mijzelf en anderen te helpen om, helend en creatief, onvrede te transformeren naar vrede. Ik kan dit alleen met enig moreel gezag doen als ik het voorleef.

Ach, ik merk dat ik nog zoveel te delen heb over mijn eigen vallen en opstaan. Het is echt tijd voor een boek.

Frits werd geïnterviewd door Sandra Lensink.