Overspelen

Boris, sinds een jaar of acht geven Jeroen en jij samen teamtrainingen. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

 Jeroen en ik hebben vroeger samen gehockeyd. Tijdens de jaarlijkse reünie golfdagen raakten we iedere keer weer enthousiast in gesprek over ons werk. Op het moment dat Jeroen mij tijdens één van deze dagen vertelde dat hij een persoonlijk leiderschapstraject ontwikkeld had op basis van het golfspel, zei ik spontaan: ‘daar wil ik aan meedoen’. Dat zit wel in mij. Op mijn gevoel ‘ja’ zeggen en dan maar kijken of het ook leuk is.

Tijdens dit traject heb ik van Jeroen mogen leren hoe belangrijk het is om ontspanning en spelen toe te voegen aan mijn zeer gepassioneerde en gedreven werkethos. Ik noem dit nu regelmatig: een shotje Jeroen toevoegen.

Hoe is van hieruit jullie samenwerking ontstaan?

Tijdens dit leiderschapstraject werd voor ons ook duidelijk dat we dezelfde drive hebben in ons vak, namelijk: toekomstgericht denken, intuïtief handelen en het potentieel zien in mensen en kansen. In onze aanvliegroutes zijn we echter volledige tegenpolen. Ik ben rationeel, doelgericht en de wat meer ‘koele’, beoordelende waarnemer. Jeroen is toegankelijk, speelser en de verbinder. Hij zorgt voor stilstaan om te kunnen reflecteren op gevoel.

In onze trajecten zien we nu de meerwaarde van het kunnen laten zien van ons brede scala aan kwaliteiten: dé voorwaarde om een rotsvast teamfundament te bouwen en gezamenlijk in flow te kunnen presteren.

Binnen organisaties zien we allebei de beweging van hiërarchie naar netwerkstructuren. Als leider krijg je steeds meer een faciliterende, richtinggevende rol waarin je gezamenlijke afspraken maakt met commitment van iedere teamspeler. Wij laten, als levende voorbeelden, zien hoe je de energie van elkaar versterkt, verdiept, oprekt en levendig houdt. Jeroen is bijvoorbeeld een kei in het zien en opgooien van alle ballen die nog niet rollen binnen een team. Ik zorg er vervolgens voor dat die ballen ook in het doel aankomen. Zo maken we samen de cirkel rond.

Gelukkig worden steeds meer bedrijven zich bewust van het feit dat het nodig is om continu mét en aan je team te bouwen. Cyclisch trainen noemen we dat zoals de Flow Formule dit ook voorstelt.

Voor ons is dit continu proces, om samen met bedrijven en teams mee te mogen groeien én een voorwaarde om ja te zeggen tegen een opdracht.

Hoort wederkerigheid voor jou bij Flow? En kun je hier voorbeelden van geven?

Jazeker. Met ons gezin zijn we pasgeleden verhuisd. Dit hele proces is voor ons alle vier één flow geweest. Samen bezig zijn met onze potentiële toekomst! Vanaf dag één kregen de kinderen die nu 8 en 11 zijn inspraak in de keuzes. Alle bezichtigingen hebben we samen en in overleg gedaan. Het huis dat we uiteindelijk kochten, is aan de buitenkant eigenlijk niet zo bijzonder. Toch was het direct helder: dit is the place to be. Onze oudste was namelijk al direct de zolder als haar domein aan het inrichten. De kelder werd gebombardeerd als kantoor voor papa en onze jongste had á la minute twee vriendinnen op straat gemaakt tijdens de eerste kijkafspraak. Als het zo moeiteloos gaat, geeft dat direct vertrouwen. De keuze werd als het ware voor ons gemaakt.

Ook het golfspel leert mij alles over flow. Soms heb je zo’n lucky shot. Dan sta je compleet verrast van jezelf. Dan rijst bij mij direct de vraag: ‘Hoe kan ik dit herhalen zodat een gelukstreffer uitgroeit naar meesterschap?’. Ik heb altijd veel vertrouwen in mijn eigen kunnen. Maar durf ik ook wat uit te proberen? En wat als ik aan het verliezen ben? Blijf ik dan spelen? Voorheen ging ik harder mijn best doen als iets niet lukte. Als ik nu terugdenk aan het shotje Jeroen toevoegen, ben ik direct veel meer ontspannen en blijf ik spelen, waardoor ik meer grip heb op in flow komen én blijven. Ik ben hierdoor ook een veel fijnere medespeler voor mijn flightgenoten.

Als ik naar mijn werk kijk dan is het eigenlijk zo dat ik mijn bedrijf ben gestart vanuit mijn eigen behoeften en drijfveren. Het is mijn professionele speeltuin waar ik samen met mijn team én onze klanten iedere dag met plezier mag leren en presteren. Weer die wederkerigheid dus.

In alles hoor ik ook dat flow voor jou vooral tot stand komt in samenspel met anderen. Klopt dat?

Ja. Als ik even in sportmetaforen mag praten dan is elkaar beter maken door overspelen een sleutelelement voor flow. Zodra er een stevig fundament gelegd is met je medespeler(s) dan is dit een continu spel. Dan wil je niet eens in je eentje met de bal vooruit rennen. Ik geloof er overigens ook niet in dat alle neuzen dezelfde kant op moeten staan. Iets wat in het bedrijfsleven wel vaak geroepen wordt. Dan is er namelijk geen onderlinge uitdaging en geen wrijving die glans en groei geeft. Ik stuur juist graag aan op durven confronteren en uitdagen.

Bijvoorbeeld bij een architectenbureau. Hier werken enorm gepassioneerde mensen die alleen maar creatief denken. In onze samenwerking zijn we volkomen gelijkwaardig en vertrouwen we elkaar waardoor alles eerlijk en direct op tafel komt. Met dit soort klanten wordt het een samenspel waardoor ik me moeiteloos en eindeloos kan inzetten. En dan lukt ook gewoon alles.

Ook samen met Jeroen heb ik een vierdaagse flow mee mogen maken in Frankrijk. We zonderden ons daar bewust af van de buitenwereld om een nieuw persoonlijk leiderschapsmodel te ontwikkelen. In deze dagen gaven we ons helemaal over aan de Franse sferen. Iedere ochtend slenterden we naar de markt voor stokbrood, kaas en een koffietje. Pas rond twee uur in de middag gingen we aan de slag wat dan doorging tot een uur of twee in de nacht, altijd vergezeld met een goed glas wijn en een bourgondische maaltijd. Het verenigen van het aangename met het nuttige zette de tijd totaal stil en de creatieve ideeën bleven maar stromen. Dit soort uitstapjes zijn we workation gaan noemen. Inmiddels heb ik op basis van wat in die dagen ontwikkeld is, al wel 20 keer een succesvolle training bij klanten mogen geven.

In jouw verhaal denk ik te horen dat je het op alle vlakken wel voor de wind gaat. Ken jij ook tegenslagen?

Jazeker. In 1997 kreeg ik een zeer zwaar ongeluk. Nadat ik 6 weken in slaap was gehouden, kwam ik langzaam bij en kreeg ik te horen dat ik waarschijnlijk niet meer zou kunnen lopen en voor het grootste gedeelte arbeidsongeschikt zou blijven. Ik vond dat direct een vreemde gang van zaken en dacht: ‘Waarom niet eerst kijken hoe ver ik zou kunnen herstellen? Waarom wordt mij direct het meest negatieve scenario voorgespiegeld?’. Gelukkig ben ik heel eigenwijs en vond ik één fysiotherapeut die mij tijdens de lange revalidering wilde ondersteunen in het onderzoeken van het mogelijke in plaats van het onmogelijke. Hij liet me op mijn eigen verzoek regelmatig letterlijk op mijn bek vallen zodat ik steeds mijn grenzen op kon rekken. Het resultaat is dat ik, behalve intensief sporten, alles weer kan.

Sindsdien is spelen met grenzen een nieuw, uitdagend thema voor mij geworden. Een vraag die ik nu vaak mag beantwoorden is: ‘Aan welke kant van de streep blijf ik staan?’. Vaak zie ik bij anderen dat ze aan de kant van twijfel in zichzelf blijven waardoor ze niet in actie komen. Door een grens word ik juist geprikkeld om te gaan ervaren hoever mijn potentieel reikt. En dat is altijd verder dan ik in eerste instantie dacht, wat een enorme energie boost oplevert. Daarnaast ben ik echter ook wel veel zuiniger op mezelf geworden en weet ik ieder moment in mijn leven veel meer op waarde te schatten. Het kan namelijk ook zomaar over zijn. Leef dus nu!

(Boris is geïnterviewd door Sandra Lensink)